قلم نوشت:

زندگی چرخش ثانیه هاست

زندگی پر زدن شاپرکی ست

زندگی سخت تر از سنگ نیست

زندگی نرم چون برف است که در آن پا بنهی

زندگی خالی نیست ... خدا هست ... عشق هست ...امید هست

از خدا قوت طلبیدم تا بتوانم آتچه را که می خواهم بدست آروم

ضعیف شدم تا اطاعت کردن را بیاموزم

سلامتی و قدرت خواستم تا کارهای بزرگتر انجام دهم

ضعیف شدم تا کارها را بهتر انجام دهم

از خدا ثروت خواستم تا بتوانم در زندگی خوشحال باشم

فقیر شدم تا شاید عاقلانه رفتار کنم

از خدا قوت خواستم تا به انسان ها کمک کنم

ضعیف شدم تا نیاز به خدا را احساس کنم

از خدا همه چیز خواستم تا از زندگی لذت ببرم

خدا به من زندگی بخشید تا از همه چیز لذت ببرم

از خدا هرچیز خواستم به دست نیاوردم

ولی خدا بهتر از آن را داد و من نفهمیدم

آرامش چیست؟

نگاه به گذشته و شکر خدا...

نگاه به آینده و اعتماد به خدا...

نگاه به درون و دیدن خدا...

لحظه هایت سرشار از بوی خدا...

ی دوست دارم

اسمش خداست

بحثش از همه جداست

تا اونو دارم

بیخیال مخاطب خاص...

بس است حرفهای تکراری

زندگی کنار رویایی

این نفس های سرد و اجباری

با خدا زندگی ترانه شود

چون خدا در وجودمان ترانه شود

مرگ بر زندگی بی الله

گر سر عشق ات اکنون هست

یا علی بگو و بسم الله...

گاهی از نردبان بالا می رویم تا دستان خدا را بگیریم

غافل از اینکه خدا همان پایین ایستاده و نردبان را گرفته

تا ما نیفتیم...

دلم برای صدایی تنگ شده است

که هر شب قبل از خواب گوش هایم را نوازش میکرد

دلم برای آن نگاه هایی تنگ است

که وقتی به من مینگریست تا عمق وجودم را به آتش میکشید

دلم برایت تنگ شده است همه کس من ....خدا

خدای من نه در کعبه است ...

نه در کلیسا...

نه در معبد...

خدای من همین جاست...

کنار تمام دلواپسی هایم ، بغض هایم ، خنده هایم

خدای من ،نمی ترساند از آتش

اما

می ترساند مرا از شکستن دلی...

اشک آوردن به چشمی ...

نا حق کردن حقی...

خدای من می بیند مرا

هر جا که باشم ، می فهمد مرا با هر زبانی که سخن میگویم

خدای من حواسش در همه ی احوال به من هست

 خدای من مرا از هیچ چیز نمی ترساند

جز بی فکر سخن گفتن و رنجاندن دلی

خدای من ...

خدای تمام مهربانی هاست....

خدایا در پی رودخانه ها میدوم و در دو قدمی دریا سایه

ترانه هایم را از روی ماسه ها برمیدارم من نمیخواهم

بی عشق تو زندگی کنم . درهای بسته آسمان را به رویم باز کن

پیش از انکه شعر سرودنم فراموش کنم...

بهترین دوست خداست ، او انقدر خوباست که اگریک گل به او تقدیم کنید

دسته گلی تقدیمتان میکند. و خوب تر ازآن است که اگر دسته گلی به آب دادیم

دسته گل هایش را پس بگیرد....